آسیب دیدگی پوست

مجموعه : سلامت پوست
آسیب دیدگی پوست

1- آسیب دیدن سطحی پوست که در این حالت فقط لایه اپیدرم (سطحی ترین لایه پوست) از بین می رود. این وضعیت در سوختگی های سطحی پوست، خرا ش های جزئی و ظریف پوست و زمانی که پوست به صورت سطحی به سطح ناصافی مالیده می شود، رخ می دهد.

 

در این حالت سیستم ترمیم کننده بدن به طور کامل پوست را ترمیم نموده و یک پوست جدید و کاملاً طبیعی در محل آسیب دیدگی ظاهر می گردد که فقط ممکن است اندکی تغییر رنگ داشته ولی از جهات دیگر طبیعی است و وظایف پوست را به صورت کامل انجام می دهد.

 

2- آسیب دیدگی عمقی پوست که در آن لایه وسطی پوست (درم)  و یا لایه عمقی آن (هیپودرم) هم دچار آسیب شده اند. این وضعیت در سوختگی های عمقی پوست، جراحات و زخم های عمیق پوست و برخی بیماری های پوست مانند لیکن پلان، آبله مرغان، جوش غرور جوانی و لوپوس پوستی مشاهده می شود.

 

در طی این آسیب دیدگی سیستم ترمیم کننده پوست فقط تا حدی می تواند پوست را ترمیم نموده و در نهایت محل جراحت پوست با یک نوع بافت غیرطبیعی به نام اسکار (جوشگاه)  پوشیده می شود. در حقیقت وجود اسکار نشان دهنده کوشش ناموفق پوست برای ترمیم خود بوده و از سوی دیگر مؤید عمقی بودن آسیب وارده به پوست می باشد.

 

 بافت اسکار دارای خصوصیات ذیل است:

 

1- فاقد ضمائم پوست (غدد چربی، غدد عرق و مو) می باشد.
2- اعصاب حسی و ساختمان های گیرنده حس حرارت، درد، فشار و غیره در آن وجود ندارند.
3- خاصیت کش سانی پوست طبیعی در بافت اسکار وجود ندارد.
4- غالباً یک نوع حس غیرطبیعی مثل درد غیرعادی درآن وجود دارد.
5- رنگ و قوام آن با پوست طبیعی متفاوت است.
6- خطوط طبیعی پوست در آن وجود ندارند.

 

از نظر درمانی روش های زیادی برای رفع اسکار وجود دارد که عبارتند از:

 

الف) برداشتن بافت اسکار

روش های متعدد جراحی برای برداشتن اسکار وجود دارد. در صورتی که اسکار بزرگ باشد می توان با جراحی آن را کوچک کرد تا کمتر در معرض دید باشد. اسکارهای کوچک با جراحی به طور کامل برداشته می شوند.

 

البته باید توجه داشت که حتی با تکنیک های مدرن جراحی و علی رغم کوچک بودن اسکار، در اکثریت موارد یک رَد بخیه ظریف در پوست باقی می ماند که وجود آن اجتناب ناپذیر است.

آسیب دیدگی پوست

ب) مخفی کردن اسکار

اگر بافت اسکار در منطقه مودار بدن (مانند پوست سر، ریش، سبیل و ابرو) به وجود آید می توان با کاشت مو تا حدی آن را مخفی نموده به طوری که کمتر در معرض دید باشد. در مواردی هم ابتدا با جراحی اسکار را کوچک کرده و سپس اقدام به کاشت مو در آن می کنند.

 

به دلیل غیرطبیعی بودن بافت اسکار(نسبت به پوست سالم) کاشت مو در آن متضمن یکسری مشکلات خاص می باشد که عبارتند از:

 

1- چون بافت اسکار دارای عروق خونی نیست لذا احتمال نگرفتن موهای کاشته شده در آن بیشتر از پوست معمولی بوده و در ضمن در یک جلسه نمی توان تراکم مطلوب و دلخواه را در آن ایجاد نمود لذا در غالب موارد حداقل دوبار کاشت مو در بافت اسکار مورد نیاز می باشد که این را بایستی به بیمار یادآوری نمود.

 

2- به دلیل سفت بودن بافت اسکار کاشت مو از نظر تکنیکی مشکل بوده و نیاز به دقت و زمان بیشتری دارد.

 

3- به دلیل وجود مقدار زیادی بافت سفت (فیبروز) در اسکار امکان دارد که موهای کاشته شده در جهت دلخواه رشد نکنند. این مطلب به خصوص در اسکارهای ابرو و خط رویش مو در جلوی سر دارای اهمیت زیادی است و بایستی به بیمار گوشزد شود.

 

4- عمق جاگذاری گرافت ها باید بیشتر از کاشت مو در پوست نرمال باشد تا دسترسی ریشه های کاشته شده به عروق خونی بیشتر گردد.

 

5- به دلیل خون رسانی ضعیف بافت اسکار، گرم و مرطوب نگه داشتن منطقه کاشت مو برای چندین هفته پس از عمل به جهت بقای موهای کاشته شده بسیار مفید بوده و قویاً توصیه می شود.

 

 بهتر است که همیشه از روش FUT در کاشت مو برای بافت اسکار استفاده شود زیرا گرافت ها در این روش کیفیت بهتری دارند و طول عمر آنها بیشتر می باشد.

 

بهترین گرافت ها برای کاشت مو در اسکار، گرافت های دارای 3- 2 تارمو هستند زیرا این گرافت ها پوشانندگی بهتری ایجاد می کنند. سایر مسائل در رابطه با کاشت مو در مورد اسکار فرقی با حالات دیگر نمی کنند.

 

جدیدترین مطالب سایت