برای انجام یک مسابقه مربیان و شیرجه روندگان باید با تعداد شیرجه و با توجه به اینکه شیرجه از تخته یک متر، تخته سه متر و یا از سکو و از چه ارتفاعی انجام میشود آگاه باشند.
در سال ۱۹۲۸ درمسابقات شیرجه المپیک آمستردام هلند قوانینی وضع شد که شیرجهها به حالت اجباری و اختیاری درآمد و شیرجههای اجباری بعد از هر المپیک انتخاب میشد.
در این مسابقات شیرجهها براساس مسیر چرخش در هوا به طرف جلو یا عقب، معکوس یا از تو و چرخشـهای دورانی یا حول محور طولی ونوع شروع آنها رو به آب و پشت به آب و بالا نس، به شش خانواده تقسیم شدند.
در سال ۱۹۵۶ در مسابقات المپیک ملبورن استرالیا نحوه شماره گذاری برای شیرجهها به صورتی که اکنون در اختیار ماست شکل گرفت و تا قبل از آن شیرجهها از شماره یک تا پنجاه و شش شماره گذاری شده بود
و تمام شیرجههایی که برای مثال از تخته سه متر اجرا میشد همگی اختیاری بود و شیرجههای پایه و اصلی به ندرت در مسابقات دیده میشد و شیرجه روندگان بیشتر تمایل به اجرای حرکات سنگین داشتند
و کمتر به اجرای یک شیرجه ساده با مهارت و زیبایی بیشتر اهمیت میدادند. تا مقررات شیرجه تکامل یافت و شش خانواده با محدودیت ضریب در مسابقات گنجانده شدند.