رواج تن فروشی پیرزن ها در سئول

کیم یون جا هر روز در ایستگاه متروی زیرزمینی می ایستد و به مردان نوشیدنیهای نیرو زا می فروشد و از این طریق زندگی خود را می گذراند.اما گاهی همه چیز به فروش نوشیدنی ختم نمی گردد و مادر بزرگی که اکنون باید دوران بازنشستگی خود را بگذراند در دام تن فروشی می افتد.

خانم کیم می گوید انطرف را می بینی؟همه ان پیرزنان در کنار فروش نوشیدنی، خودفروشی نیز می نمایند.

به گزارش تالاب اما من مانند انها نیستم و چنین زندگی نکبت باری را نمی پسندم.کیم می افزاید هنگامی که کنار کوچه بساط می کنم خیلی از مردان به من پیشنهاد تن فروشی می دهند اما من همیشه انها را رد کرده ام.وی می افزاید از محل فروش نوشیدنی روزی 5 دلار دارمد دارد.مرکز تن فروشی زنان پارکی است در مرکز شهر سئول.

پارک “جونگ میو” در طول روز پر از مردان و زنان پیری می گردد که سالهای اخر عمرشان را در انجا به پچ پچ کردن و سرگرمی می پردازند.پارک در اطراف معبد کونفوسیوس قرار دارد که فرهنگ کره شکل گرفته از افکار اوست.زنان 50 و 60 ساله و گاهی 70 ساله دیده می شوند که در کنار پارک نوشیدنی می فروشند و سپس با مردی عازم هتل ارزان قیمتی می شوند.

مردان مسن بیش از زنان دوست دارند صحبت نمایند.یکی از پیرمردان 60 ساله  به نام کیم می گوید: ما مرد هستیم و در مورد زنان خیلی کنجکاویم.کمی نوشیدنی می خوریم و چندرغاز پول کف دست پیرزنان می گذاریم و همه چیز شروع می شود.مردان در پارک اغلب دوروبر زنان می چرخند.برایشان مهم نیست که طرف پیر است یا جوان.

از میان این همه زن پیدا کردن نامزد کاری مشکلی است.انها فقط از ما می خواهند با انها بازی کنیم و تکیه کلام همه انها این است که می گویند پولی در بساط ندارند و خودشان را به ما نزدیک می کنند.تن فروشی بین 20 تا 30 هزار یوان معادل 11 تا 17 پوند انجام می شود.البته اگر طرفین هم را بشناسند شماره حساب می دهند.

شرایط اقتصادی در کره جنوبی خیلی رقابتی است.فرزندان جوان به خاطر مشکلات شانس کمک به والدین خود را پیدا نمی کنند.به همین خاطر افراد پیری که به پارک جونگ میو پا می گذارند هر کدام به نحوی دچار مشکلات اقتصادی هستند.برخی از انها هیچ پس انداز یا حقوق مستمری بگیری ندارند.آقای کیم می گوید افراد پیری که وابسته به فرزندان خود می باشند باید خیلی احمق باشند.

ما در قدیم برای پدر و مالدر خود احترام قائل بودیم.اما نسل کنونی که خود را باسواد می داند همچنین رفتارهایی ندارند.من 60 سال سن دارم و پس اندازی هم ندارم و یارای دست دراز کردن جلو فرزندانم را ندارم.انها خودشان مشکل دارند و باید به فکر دوران پیری خود باشند.شرایط اقتصادی همه افراد پیری که مثل من پا در این پارک می گذارند یکسان است.

به گفته دکتر لی هو سان فقر اغلب زنان را به چنین وضعی کشانده است.یکی از زنان به دکتر می گوید برای اولین بار در سن 68 سالگی تن فروشی نموده و اغلب زنانی که در اینجا حضور بهم می رسانند همه می دانند که هر فردی دارای احترام است و ارزشش بیش از اینهاست.دکتر لی می گوید یکی دیگر از زنان به من می گوید من گرسنه ام.نیازی به احترام ندارم.تنها روزی سه وعده غذا می خواهم.

گشت های روزانه پلیس برای کنترل فاحشگی در سطح پارک راه به جایی نبرده است.افرا د مجبورند برای ادامه زندگی به تن فروشی بپردازند.اما اجرای قانون تنها مشکل بوجود امده نیست.اکثر زنان داروهای افزایش میل جنسی را با خود به همراه دارند تا نیاز مردان پیر را تامین نمایند.دکتر لی می افزاید هر داروی تزریقی برای 10 تا 20 بار کفایت می نماید.

خانم لی می افزاید چنین کارهایی خطر افزایش بیماریهای مقاربتی را به همراه دارد.آزمایشات صورت گرفته رشد 40 درصدی بیماریها را در بین مردان نشان می دهدپایان تن فروشی به هتل کثیفی ختم می گردد که در کوچه باریک قرار دارد و به سختی می توان از ان گذشت.دکتر لی در پایان در گزارشش می گوید به خاطر فقر تن فروشیهای ارزان قیمت به وفور یافت می شود.غذا در این جا گران است و فاحشگی ارزان.