مصاحبه با الهه حصاری
مصاحبه با الهه حصاری
الهه حصاری کارش را با آموزشگاه‌های بازیگری آغاز کرده و حضور ابراهیم وحیدزاده، باعث شده تا وی خیلی زود وارد کارهای سینمایی شود و در اولین فیلمش جلوی دوربین این کارگردان برود.
پس از عروسک، وی در فیلم «زنان ونوسی، مردان مریخی» به کارگردانی کاظم راست گفتار بازی كرده و از این فیلم به بعد، سایر آثارش هنوز اكران نشده‌اند.
انتهای خیابان هشتم به کارگردانی علیرضا امینی اثری که قرار بود به جشنواره فجر امسال بیاید سومین فیلم او بود اما سرنوشت طوری رقم خورد تا دومین و سومین فیلم او هم دیده نشود. حصاری در چهارمین کارش مقابل دوربین مانیا اکبری رفت و در اپیزودی نقش مقابل بهاره رهنما را بازی کرد. اما پنجمین بازی حصاری در فیلم مهرداد فرید، اولین حضورش در نقش اصلی یک فیلم بود.
حصاری که در کنار بازیگری شعر می‌گوید قصد دارد بازی‌هایش را در فیلم‌های کمدی ادامه دهد و معتقد است زنان هم می‌توانند بازیگران موفقی در عرصه سینمای کمدی باشند تحصیلات شما، مرتبط به سینما نیست، چطور شد وارد بازیگری شدید و به تحصیلاتتان صدمه نخورد؟
من معتقد به تفکیک در زندگی هستم. بخش سینمایی و هنری زندگی من کاملاً جدا از بخش خصوصی و خانوادگی من است این تفکری نبوده که امروز به آن رسیده باشم بلکه از همان ابتدا با همین پیش فرض به دنبال بازیگری رفتم و همین عامل باعث شد تا من در کنار تحصیل، به حرفه بازیگری بپردازم.
پس از اینکه برای نقش «گندم» انتخاب شدید، چقدر فکر می‌کردید به این شخصیت و نقش شبیه هستید؟
راستش پاسخ به این سوال دشوار است چون من به عنوان یک بازیگر نباید در مورد نشستن نقش بر روی فیزیک ظاهرم صحبت کنم بلکه باید تماشاگران فیلم در مورد این موضوع نظر دهند.
“عروسک” کمدی قوی‌ای نیست، اما از نوع کمدی‌های مبتذل هم نیست، نگران نبودید که این نوع کمدی به شخصیت بازیگریتان صدمه بزند؟
مجمسه، تحفه‌ها، معادله و عشق فیلم آثار بسیار درخشانی در کارنامه ابراهیم وحیدزاده هستند.
من افتخار می‌کنم که در فیلمی از خالق فیلم مجسمه، ایفای نقش کرده‌ام. با اینکه برخی از ضعف‌های فیلم را قبول دارم ولی معتقدم گروه سازنده عروسک مثل برخی دیگر از دوستان هرگز با لوده‌بازی و شوخی‌های سخیف جنسی نمی‌خواستند مخاطب را بخنداند وقتی فیلم را با برخی از آثار هم دوره اکرانش مقایسه می‌کنم از خدا به خاطر آفرینش انسان شریف و آبرومندی چون ابراهیم وحیدزاده سپاس‌گزارم.
گفت و گو با الهه حصاری
فکر می‌کنید چقدر عروسک در معرفی و شناساندن شما در سینما کمک کرده است؟
این را من در یکی دیگر از مصاحبه‌هایم نیز عنوان کرده بودم، اگر فیلم عروسک در زمان بهتر و شرایط عادلانه‌تری اکران می‌شد این فیلم صد‌در‌صد به فروش بهتری دست پیدا می‌کرد و طبعاً نتیجه زحمات تمام افراد گروه هم دیده می‌شد، نتیجه زحمت استاد داریوش عیاری، محمود سماک‌باشی، ابراهیم وحیدزاده و البته من به عنوان عضو کوچکی از این گروه دوست‌داشتنی و کار‌بلد.
آیا نظرات مردم را در خصوص بازی خودتان شنیده‌اید؟
فیلم را چند بار با مردم و در سالنهای مختلف دیده‌ام. خوشبختانه واکنش خوبی نسبت به من و کل فیلم داشته‌اند.
از اول هم دوست داشتید در نقش «گندم» بازی کنید یا اینکه به دیگر نقش‌های فیلم هم فکر می‌کردید؟
با نگاهی دوباره به فیلم جواب را می‌گیرید، تمام بازیگران زن فیلم عروسک به جز شخصیت گندم سن و سال حدود ۳۵ سال دارند که با شرایط من کاملاً در تضاد است پس نمی‌توانستم به شخصیت دیگری فکر کنم!
امسال در جشنواره فجر یک فیلم کمدی از مهرداد فرید داشتید، حالا دوست دارید بازیگر کمدی باشید یا در نقش‌های جدی هم حضور پیدا کنید؟
فیلم آقای فرید یک کمدی صرف نیست بلکه در گونه کمدی موقعیت قرار می‌گیرد و به لحاظ لحن و بیان طنز بیشتر یاد آور لایت کمدی‌های آمریکایی است.
در فیلم «زن‌ها شگفت‌انگیزند» به کارگردانی مهرداد فرید، یک سری از موقعیت‌های کوچک سبب خنده تماشاگر می‌شود ولی در کل فیلم به قصد قهقهه مخاطب ساخته نشده.
اما در مورد بخش اول سوال شما باید بگویم شرایط است که مسیر را جلوی روی یک بازیگر قرار می‌دهد. من هرگز نخواسته‌ام خودم را در یک ژانر محدود کنم. ممکن است همین فردا سر کاری با مضمون دفاع مقدس بروم پس می‌توان نتیجه گرفت که برای الهه حصاری برآیند کار مهم است و اینکه دوست دارم یک جز از کل خوبی باشم.
چرا معمولاً بازیگران مرد فیلم‌های کمدی به خاطر سپرده می‌شوند تا بازیگران زن؟
با نظر شما مخالفم اگر یادتان باشد در دهه شصت و هفتاد سرکار خانم ماهایا پطروسیان به عنوان سمبل بازیگر طنز در کشور ما شناخته می‌شد و یا در حال حاضر سر کار خانم بهنوش بختیاری.
اما در یک دید کلان این مربوط به بازیگران زن ما نیست بلکه به دلیل برخی ممیزی‌ها و نگاه‌های سنتی در جامعه ایران، زنان از انجام برخی کارها معذور هستند. همین قانون نانوشته سبب شده دست برخی از بازیگران مستعد ما در این حوزه بسته باشد و مانند بازیگران زن خارجی امکان مانور نداشته باشند.
آیا دوست دارید در تلویزیون هم باشید؟ چقدر تلویزیون در معروفیت بازیگر تاثیر دارد؟
صرف حضور در قاب تلویزیون شهرت ساز نیست. بسیاری بوده‌اند که در تلویزیون فعالیت کرده‌اند اما به پای فلان آقا و خانم بازیگر سینما نمی‌رسند. قصه خوب، کارگردانی درست، عوامل حرفه‌ای و البته زمان پخش مناسب از جمله موارد دیده شدن یک بازیگر است.
آیا الان راه خودتان را بین ماندن در سینما یا تلویزیون انتخاب کرده‌اید؟
راستش تلویزیون زمانی برای من قدر و منزلت داشت زمانی که شادروان علی حاتمیهزار دستان می‌ساخت و کیومرث پوراحمد، قصه‌های مجید. اما الان تلویزیون شده یک اسباب سرگرمی که خالی از هر نوع تفکری است.
در چنین شرایطی ترجیح می‌دهم بیشتر وقتم را صرف سینما و تئاتر کنم و با اینکه چند پیشنهاد خوب از جانب کارگردان‌های سیما داشتم اما از حضور در آن آثار کناره‌گیری کردم.
به نظر شما فیلم‌های سینمایی چه مدتی پس از اكران بهتر است كه وارد شبكه نمایش خانگی شوند؟
من فکر می‌کنم یک پروسه حداقل ۶ ماهه نیاز است تا آثار سینمایی وارد شبکه نمایش خانگی شود.
این را نباید فراموش کرد که بعضی از فیلمها با یک وقفه دو ماهه به شهرستان‌ها می‌رود و اگر این زمان مصادف باشد با ورود یک فیلم به چرخه نمایش خانگی آن وقت کسی در آن شهرستان کوچک به تماشای یک فیلم در سالن نمایش نمی‌رود و سینمای شهرستان با شکست تجاری رو به رو می‌شود. کاری که همین الان هم اتفاق افتاده.
در مقابل باید قیمت سی دی فیلمها چند برابر شود. مثلاً هر فیلم حدود ۸ هزار تومان فروخته شود تا مخاطب بین رفتن به سالن سینما و دیدن فیلم در خانه دچار تردید شود.
اما با شرایط فعالی مردم به خود می‌گویند این چه کاری است که چهار هزار تومان پول می‌دهیم و در این ترافیک به دیدن فیلم می‌رویم، دو ماه صبر می‌کنیم با هزار پانصد تومان سی دی آن را تهیه می‌کنیم و به جای یک نفر حداقل پنج نفر هم فیلم را می‌بینند تازه به اقوام و آشنایان هم قرض می‌دهیم!
چقدر مجلات طنز می‌توانند در بالا بردن کیفیت یک فیلم کمدی خوب موثر باشد؟
بسیار! من فکر می‌کنم یکی عامل‌های عقب ماندگی سینمای ایران در حوزه طنز همین نبود نگاه تخصص‌گرایانه نسبت به آثار طنز است. این را نباید فراموش کرد که ساخت و نگارش یک محصول طنز به مراتب دشوار‌تر از آثار جدی است، من در این مصاحبه می‌توانم ادعا کنم، اگر ما مجلات تخصصی طنز در کشورمان داشتیم تا حدودی می‌توانستیم از این گونه اتفاقات در کشورمان جلوگیری کنیم.
ولی سوال من از شما این است الان چه فرقی بین آقایان داریوش مهرجویی و پیمان قاسم‌خانی که به طرز استادانه‌ای در حوزه طنز فعالیت کرده و می‌کنند با فلان آقا و خانمی که با یک سری شوخی‌های سخیف قصد خنده گرفتن دارند وجود دارد؟ اگر ما مجلات تخصصی طنز داشتیم مردم فرق کمدی و شبه کمدی را متوجه می‌شدند و دیگر شاهد فروش این به اصطلاح کمدی‌ها نبودیم.
و به عنوان آخرین سوال: برای خوانندگان سایت «گل‌آقا» در خصوص فیلم کمدی صحبتی دارید بفرمائید؟
من فکر می‌کنم ژانر کمدی بهترین و مناسب‌ترین ژانر برای بیان ضعف‌های جامعه ما است. در طنز می‌توان مفاهیم و نقصان‌ها را به گونه‌ای مطرح کرد که به کسی بر‌نخورد، ولی در عین حال تاثیرات به سزایی در بهبود این ضعف‌ها داشته باشد.
امیدوارم سینماگرانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند کمی قدر و منزلت حرفه خود را بدانند و مانند برخی از دوستان کمدی را فقط اثری صرفاً تجاری قلمداد نکنند و به رسالت کاری که می‌کنند، آگاه باشند و در عین حال امیدوارم اصحاب محترم رسانه کمی با انصاف بیشتری به آثار طنز نگاه کنند.