سندرم بیش‌فعالی در کودکان

سندرم بیش‌فعالی در کودکان

سندرم بیش‌فعالی در کودکان

 

سندرم بیش‌فعالی، ‌اختلالی است كه بیشتر وقت‌ها در اثر كمبود توجه در كودكان به‌وجود می‌آید.

 

این نوع سندرم، بیشتر در پسر‌ان دیده شده و از 3سالگی شروع می‌شود اما تشخیص جدی آن از زمانی است كه کودک به محیط مدرسه پا می‌گذارد و می‌توان رفتار او را در كلاس درس، مورد بررسی قرار‌داد. این‌گونه رفتارهای بیش‌فعالانه ‌به‌طور معمول با عدم تمركز همراه است و نشانه‌های دارد كه مهم‌ترین آن‌ها به شرح زیر می‌باشد:

 

ـ ناتوانی از یك‌جا نشستن و بی‌قراری در لحظه‌هایی كه باید آرام بنشیند

ـ قطع پی‌درپی گفت‌وگو و مكالمه‌ی بزرگ‌ترها

ـ انجام رفتارها و اعمالی كه به آن‌ها كارهای نسنجیده ‌می‌گوییم

‌ـ پاسخ دادن به سؤال، پیش از آن‌كه جمله‌ی سؤال‌كننده به پایان برسد

‌ـ بی‌صبری و بی‌تحملی شدید به‌نحوی كه هر آن‌چه طلب كرد، باید در همان لحظه نیز آن را دریافت كند

‌ـ ناتوانی در پی‌گیری مطلب‌ها به‌نحوی كه بیشتر كارها را در میانه رها می‌كند

‌ـ بی‌توجهی به نتیجه‌ی عملی كه از او سر‌می‌زند

‌ـ ناتوانی در كنترل احساس‌ها، فکرها و کارها

‌ـ پرحرفی‌ به‌خصوص در كلاس درس‌

‌ـ مدام در حال حركت و جنب‌و‌جوش بودن

‌ـ بی‌صبری و نداشتن تحمل برای ایستادن در صف و رعایت نوبت

‌ـ عصبی و حساس بودن و مرتب پایین و بالا پریدن

‌ـ هل دادن بقیه‌ی کودکان هنگامی كه قرار است در صف و با آرامش بایستد

– برهم زدن بازی بقیه‌ی هم‌كلاسی‌ها و دخالت بی‌مورد در كار آنان

‌ـ انجام تكلیف‌های مدرسه بدون توجه و دقت لازم

‌ـ به‌اصطلاح «قاپیدن» وسایل و اسباب‌بازی‌های کودکان دیگر

‌ـ بی‌توجهی به قوانین و مقررات وضع‌شده در كلاس یا مدرسه

‌ـ نداشتن مهارت‌های لازم در برقراری ارتباط‌های اجتماعی با دیگران

‌ـ گم‌كردن وسایل شخصی بر اثر بی‌مبالاتی و بی‌دقتی

‌ـ از این شاخه به آن شاخه پریدن در زمانی كه باید توجه خود را بر موضوعی متمركز كند و یا درباره‌ی آن موضوع به‌دقت صحبت كند

 

کودک پیش فعال

برای تشخیص این بیماری، انجام آزمایش‌های پزشكی از نوع بینایی و شنوایی‌سنجی، آزمایش خون و بررسی مسائل ارثی و تاریخچه‌ی زندگی پدر‌ و ‌مادر، نوع زایمان و تولد او، ضربه‌های احتمالی مغزی، جراحی و بی‌هوشی در زمان کودکی و… باید انجام شود.

 

نمره‌های مدرسه‌ی او از دیگر نشانه‌هایی است كه به‌طور حتم باید بررسی شود.درضمن، فراموش نكنید كه رفتار پدر و مادران و انتظارهای بی‌جای آنان از كودك و دادن لقب‌ها و صفت‌هایی مانند تنبل، بی‌عرضه و… ‌می‌تواند از عامل‌های به‌وجودآورنده‌ی این خصیصه در كودكان باشد. امروزه این اختلال بعد از آزمایش از سوی روان‌پزشكان، قابل معالجه است.

 

جدیدترین مطالب سایت