آشنایی با درختچه پسته چینی
درختچه پسته چینی
جنبه های زیبایی: میوه، رنگ آمیزی پائیزه (نارنجی و قرمز)
کاربرد: سایبان، حواشی خیابان، پاسیو و تک درخت
این گیاه درختی است دو پایه با تاج کروی، دارای شاخه های سنگین و قوس دار که از تنه کوتاه آن به صورت گسترده رشد می کند. برگ ها درشت، لطیف و بسیار آراسته اند.
خصوصیات گیاهی:
ارتفاع: ۹ تا۱۸ متر
قطر تاج پوششی: ۹ تا۱۸ متر
درختی است دو پایه (نر و ماده) گسترده با تاج مدور و شاخه های قوس دار.
برگ: متناوب و مرکب که از ۵ تا ۶ برگچه سرنیزه ای تشکیل شده و نمای پر مانند پیدا می کند. جوانه در حال رشد برگ ها در بهار به رنگ قرمز است که بعد به رنگ سبز درخشان درآمده در پائیز نارنجی و قرمز می شوند. برگ درختان نر متراکم تر از درختان ماده است.
گل: ارزش زینتی ندارند. گل های نر و ماده بر درختان جداگانه می روید.
میوه: کوچک و قرمز رنگ و تزئینی است که به صورت خوشه می روید. از مغز میوه نوعی روغن مناسب طبخ استخراج می کنند.
سیستم ریشه: عمیق
سرعت رشد: کند
نیازهای طبیعی:
آب و هوا: گرمای زیاد و شرایط کویری و سرمای تا ۵ درجه سانتی گراد زیر صفر را تحمل می کند.
خاک: در انواع خاک ها حتی خاک خشک رشد می کند ولی خاک عمیق با زهکش خوب را ترجیح
می دهد. تابش مستقیم آفتاب و شرایط ساحلی را تحمل می کند.
نگه داری :
هرس: در صورت نیاز در زمستان هرس خشکه برداری شود.
تغذیه: غذای خاصی لازم ندارد.
آبیاری: توجه خاصی نیاز ندارد.
آفات و بیماری ها: نسبتاً عاری از هر دو است.
*درخت پسته معمولی (pictacia vera) درختی کوچک تر از درخت پسته چینی است و تا ارتفاع حداکثر ۹ متر می رسد. میوه های خوراکی آن بر درخت ماده می روید. درختان نر فقط برای گرده افشانی کاشته می شوند (هر درخت نر ۵ درخت ماده را بارور می کند.) این واریته سرمای شدیدتر را تحمل می کند.
برای تولید پسته مرغوب نیاز به سرمای زمستانی دارد. درخت پسته خودرو را در نقاط مختلف ایران بنه نیز می نامند.
